Dotyk szczęścia

Dotyk szczęścia

Dotyk szczęścia nic nie oszczędza,

nie jest bogaty, nie wie co to nędza.

Uśmiechu na twarzy jednak dodaje.

Lecz to obraz jak życie – wszędzie mazgaje.

Dotyk szczęścia poszukuje ludzi,

przemaluje obraz, trochę go wybrudzi.

A potem wszystko nagle zostawia

bo nagłej zmiany, tego się obawia.

Dotyk szczęścia o obrazie pamięta.

Jest tak przebiegły jak młode lisięta.

Szybko się schowa w swojej tajnej norze.

Ale kto w ciemnościach mu chętnie pomoże?

Dotyk szczęścia obraz w końcu skończy,

Ruch warunkowy trochę obrończy.

I nagle tłum nic nie poznaje

W obrazie widzi tylko słoneczne Hawaje.

Przez dotyk szczęścia widzimy swe sny

A jego zapach jest tak wczesny.

Szybko nadchodzi, szybciej ucieka,

Kiedyś powróci, ale teraz nie zwleka…

(21.01.2011)

z powrotem